اولوالباب

یعضی وقتها به ذهن آدم میرسه که چرا اصلا خدا توقرآن نیومد یه ضرب بگه که حضرت علی امام اول هستش بعد از پیغمبر. خود قرآن هم که گارانتی شدس و این مشکلات بعدی پیش نمیومد. به جای اینکه آیه های غدیر با این همه پیچ و تاب و شک و تردید به موضوع اشاره کنند.

اما بنظر میاد که تعمدی تو این موضوع بوده

آیه 7 سوره آل عمران

اوست خدایی که قرآن را بتو فرستاد که برخی از آن کتاب آیات محکم است که آنها اصل و مرجع سایر آیات کتاب خواهد بود و برخی دیگر آیاتی است متشابه تا آنکه گروهی که در دلشان میل به باطل است از پی متشابه رفته و امتحان شوند تا بتاویل کردن آن در دین ره شبه و فتنه گری پدید آورند در صورتی که تاویل آن کسی جز خدا نداند و اهل دانش گویند ما به همه آن کتاب گرویدیم که همه محکم و متشابه قرآن از جانب پروردگار ما آمده و بر این دانش و براین معنی(که همه آیات قرآن از جانب خداست ) تنها خردمندان عالم آگاهند.

پس اینطور که پیداست کار سخت تر از این حرفاست از کجا بدونیم کدوم آیه محکم است و کدوم متشابه؟ از گجا بدونیم تفسیریکه داریم در مورد حجاب و ذکات و خمس و سود بانکی میدیم مغنی بی عفتی و ربا و مال مردم خوری نیست؟

فکر کنم یه راهش تطبیق با سنت باشه طبق حدیث معروف ثقلین و طبق این آیه نمیشه با قرآن به تنهایی با عقل ناقص آدم و همچنین کششهای مختلفش به نتیجه درست رسید.

اما تو آیه یه نکته گفته که کیا بر این محکم  و متشابه آگاهند گفته خردمندان عالم. پس باید خردمند (اولوالالباب) بشیم. یعنی میشه؟

تو آیه بعد یه توصیف از اینها کرده که این دعا رو میخونن حداقل میشه سر نماز این دعا رو خوند توکل هم بکنیم حتما خدا محربون.

ربنا لاتزع قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمه  انک انت الوهاب